Ιχθυοκαλλιέργειες
Τί προβλήματα προκαλούν στο θαλάσσιο περιβάλλον όπου λειτουργούν;
Η αλήθεια από επιλεγμένες επιστημονικές έρευνες , δημοσιεύσεις ελληνικών Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων και έγκυρων ξένων περιοδικών.
Το ΔΣ
========================================
-Οι ιχθυοκαλλιέργειες, ενώ αποτελούν σημαντική πηγή τροφίμων και οικονομικής ανάπτυξης, μπορούν δυνητικά να προκαλέσουν διάφορα περιβαλλοντικά προβλήματα στο θαλάσσιο περιβάλλον όπου λειτουργούν, αν δεν εφαρμοστούν σωστές πρακτικές διαχείρισης.
Τα κυριότερα προβλήματα είναι:
1.Ευτροφισμός και Υποξία/Ανοξία:
-Πλεόνασμα Θρεπτικών: Οι ιχθυοκαλλιέργειες παράγουν μεγάλες ποσότητες οργανικής ύλης, όπως αδιάλυτες τροφές, περιττώματα ψαριών και υπολείμματα φαρμάκων. Αυτά τα υλικά περιέχουν θρεπτικά συστατικά (άζωτο και φώσφορο) που απελευθερώνονται στο περιβάλλον.
-Άνθιση Φυκιών: Το πλεόνασμα θρεπτικών οδηγεί σε υπερβολική ανάπτυξη φυκιών και μικροοργανισμών (ευτροφισμός).
-Μείωση Οξυγόνου: Όταν αυτά τα φύκια και οι μικροοργανισμοί πεθαίνουν και αποσυντίθενται, καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες διαλυμένου οξυγόνου από το νερό, οδηγώντας σε υποξία (χαμηλά επίπεδα οξυγόνου) ή ακόμα και ανοξία (έλλειψη οξυγόνου). Αυτό είναι καταστροφικό για τους βενθικούς οργανισμούς (που ζουν στον βυθό) και μπορεί να οδηγήσει σε "νεκρές ζώνες".
2.Ρύπανση του Βυθού:
-Τα στερεά απόβλητα (αδιάλυτες τροφές, περιττώματα) συσσωρεύονται κάτω από τις μονάδες καλλιέργειας, δημιουργώντας ένα στρώμα οργανικού πλούτου. Αυτό αλλάζει τη σύσταση του ιζήματος, επηρεάζει τους βενθικούς οργανισμούς και μπορεί να απελευθερώσει τοξικά αέρια (π.χ. υδρόθειο) λόγω αναερόβιας αποσύνθεσης.
3.Χρήση Φαρμάκων και Χημικών:
-Για την πρόληψη και θεραπεία ασθενειών στα ψάρια, χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά, αντιπαρασιτικά και άλλα χημικά. Αυτά μπορούν να διαφύγουν στο περιβάλλον, επηρεάζοντας μη στοχευμένους οργανισμούς, δημιουργώντας ανθεκτικά στελέχη βακτηρίων και διαταράσσοντας την ισορροπία του οικοσυστήματος.
4.Διαφυγή Ψαριών και Γενετική Ρύπανση:
-Ψάρια από τις καλλιέργειες μπορεί να διαφύγουν λόγω ζημιών στα κλουβιά ή κακοκαιρίας. Αυτά τα ψάρια, αν είναι διαφορετικά γενετικά από τους άγριους πληθυσμούς (π.χ. ταχύτερη ανάπτυξη, διαφορετική ανθεκτικότητα σε ασθένειες), μπορούν να διασταυρωθούν με τους άγριους πληθυσμούς (γενετική ρύπανση), μειώνοντας τη γενετική τους ποικιλότητα και προσαρμοστικότητα.
-Επίσης, τα διαφυγόντα ψάρια μπορεί να ανταγωνιστούν τους άγριους πληθυσμούς για τροφή και χώρο, ή να μεταδώσουν ασθένειες.
5.Μετάδοση Ασθενειών και Παρασίτων:
-Οι υψηλές πυκνότητες ψαριών στις καλλιέργειες ευνοούν την εξάπλωση ασθενειών και παρασίτων. Αυτά μπορούν να μεταδοθούν στους άγριους πληθυσμούς ψαριών που ζουν κοντά στις μονάδες, απειλώντας την υγεία και τη βιωσιμότητά τους.
6.Κατανάλωση Φυσικών Πόρων:
-Οι ιχθυοκαλλιέργειες, ειδικά για σαρκοφάγα είδη (π.χ. τσιπούρα, λαβράκι), απαιτούν μεγάλες ποσότητες ιχθυαλεύρων και ιχθυελαίων στην τροφή τους, τα οποία προέρχονται από την αλιεία μικρών ψαριών. Αυτό ασκεί πίεση στους άγριους ιχθυοπληθυσμούς.
7.Οπτική Όχληση και Αλλαγή Τοπίου:
-Οι εγκαταστάσεις των ιχθυοκαλλιεργειών (κλουβιά, πλωτές εξέδρες, κτίρια στην ακτή) μπορούν να αλλοιώσουν το φυσικό τοπίο και να προκαλέσουν οπτική όχληση, ειδικά σε περιοχές με τουριστικό ενδιαφέρον.
.jpg)